برا هر کسی روز عادی تعریف متفاوتی داره
برا ی شخصی که دغدغش فقط تفریحه با کسی که دغدغش فقط سیر کردن شکمه متفاوته
جالب اینه گروه اول بیشتر شاکی هستن تا گروه دوم….
کاش اما ی سری چیزا عادی نشه
دنیارو هر طور بگیری همونطور میگذره
خیلی این جمله رو شنیده بودم اما اشتباه تفسیر میکردم و وقتی با تطبیق هام مطابق نبود ایراد میگرفتم که پس همه حرفای قدیمیام نباید با طلا نوشت…
اما حالا فکر میکنم یکم متوجه شدم مفهومشو اگه ابنطور تعبیر کنم که منظور از گرفتن دنیا ساختنشه نه خواستنش
یعنی نباید دوس داشته باشم که همه دوسم داشته باشن بلکه باید دوست داشتن بلد باشم
اگه دوس دارم بچم موفق باشه باید الگوی موفقی باشم براش نه که موفقیتو تعریف کنم
اگه کار کسی آزارم داد بهش بگم نه که بریزم تو دلم جمع بشه بعد خاطرات و کینه هارو پرورش بدم
اونوقته که چون دنیا رو درست گرفتم درست پیش میره اما اگه بلد نباشم اونوقت رامو گم میکنم….
با یاد خدایی مینویسم که همیشه هوامو داره و میدونم اما خودمو به ندونستن میزنم
خدایی که زجه میزنم وقتی دلم از دنیا گرفته اما وقتی دنیا سرگرمم میکنه خودمو به نشنیدن میزنم وقتی صدام میکنه
به نادونیام افتخار نمیکنم چون باز منم که ضربه میخورم خداکه نیازی نداره بشنوم یا نشنوم فقط رسم عاشقیو به جا میاره
چون عاشقه حواسش بهم هست چون عاشق واقعی هیچی مانع عاشقی کردنش نمیشه
اما من و خیلیای دیگه خوب گول دنیارو خوردیم…
همیشم طلبکاریم بابت اتفاقایی که خودمون مقصریم الانو نبین صادقم باز دلم بگیره هزار تا بهونه میچینم که مجبور بودم اما الان دلمو گذاشتم کنار ، عقلمه که اینارو میگه…
یا علی